Χριστουγεννιάτικη εορτή Δημοτικών Κάσου

Κασιώτικη σούστα

Κάσος: «Καμινέτα»

Ο τίτλος αυτός, ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται μεταξύ των Κασιωτών για να ειρωνευτούν κάποιον Κασιώτη που «νεωτερίζει». «Καμινέτα», έλεγαν τους εξ Αιγύπτου Κασιώτες της περιόδου 1900-1960. Το υποτιμητικό αυτό παρατσούκλι το δώσανε οι Κασιώτες που μείνανε στο νησί στους Αιγυπτιοκασιώτες για λόγους ζήλιας. Οι Κασιώτες στην Αίγυπτο, δουλεύοντας κυρίως στη Διώρυγα του Σουέζ, κάνανε λεφτά, σπούδασαν τα παιδιά τους και κάθε τρία χρόνια που παίρνανε τη τρίμηνη άδεια από τη Διώρυγα, πηγαίνανε «κονζέ» (διακοπές) στην Κάσο. Οι Αιγυπτιοκασιώτες στο νησί έμεναν όλο αυτό το τρίμηνο είτε στα πατρικά τους, είτε σε συγγενείς που τους φιλοξενούσαν γιατί ούτε ξενοδοχεία ούτε νοικιαζόμενα υπήρχαν στον «βράχο». Οι Αιγυπτιοκασιώτες μαζί με τα άλλα συμπράγκαλα κουβαλούσαν και το καμινέτο (μικρή γκαζιέρα, χρυσαφιού χρώματος που στη βάση της υπήρχε δοχείο για το πετρέλαιο και στη μία άκρη του μία τρόμπα που τη πρέσαραν για να ανάψουν τη φωτιά και να ψήσουν καφέ). Οι ντόπιοι Κασιώτες που είχαν μείνει στον ξυλόφουρνο, για να περιπαίξουν τους νεωτερισμούς αυτούς, τους έλεγαν «καμινέτα».

Ορκομωσία νέου Δ.Σ.- Κάσος 18/12/2010

Κάσος -Κακοκαιρία 12/12/2010

Διάνοιξη μονοπατιού Στυλοκαμάρας- 21/11/2010

Εσπερινός Παναγίας Ποταμίτισσας-20/11/2010

ΑΧ ΚΑΣΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ

ΚΑΣΟΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΗΡΩΙΚΗ
ΕΝΔΟΞΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ
ΕΓΡΑΨΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΟΛΕΜΗΣΕΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΤΕΡΙΑ
ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
Σ¨ΕΧΘΡΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΗΣΑΝ
ΚΑΙ ΕΚΑΨΑΝ ΚΑΙ ΜΑΤΩΣΑΝ
ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΤΗΝ  ΓΗ  ΣΟΥ
ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ
ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΔΕΝ ΕΣΤΑΘΗΚΑΝ
ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΥΟΙ ΣΟΥ
ΣΤΟ ΠΛΑΊ ΣΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝΕ
ΜΟΝΑΧΗ ΔΕΝ ΣΆΦΗΣΑΝΕ
ΤΆΔΕΡΦΙΑ ΣΟΥ ΑΠ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
ΣΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΣΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΝ
ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΚΙ΄ΟΙ ΓΥΙΟΙ ΤΟΥ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ

ΑΧ ΚΑΣΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
Η ΠΙΟ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΜΑΝΑ
Η ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΣΕ ΖΗΛΕΨΕ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΣΜΙΛΕΨΕ
ΤΆΝΕΙΠΩΤΟ  ΤΟ ΔΡΑΜΑ
Η ΟΡΓΗ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
ΣΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ ΤΆΠΟΝΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΙΜΑ
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΟΥ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
ΜΕΣ΄ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΤΑΛΑΞΕΣ
ΤΆΓΡΙΕΜΕΝΟ ΚΥΜΑ

ΠΕΡΑΣΝ ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΒΗΜΑΤΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΡΑΓΙΖΕΙ
ΜΑ Η ΠΕΤΡΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΟΥ
ΣΤΗ ΓΗ ΣΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΑ ΣΟΥ
ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΑΝΕΜΙΖΕΙ


ΙΩΑΝΝΑ.Β.ΓΕΩΡΓΙΟΥ....

KASOS: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

KASOS: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ: "– Απεστάλη με Google Toolbar"

EOA-HeNAA - Τεκμήριο D3166

EOA-HeNAA - Τεκμήριο D3166: "– Απεστάλη με Google Toolbar"

Le Grand Bleu - The Big Blue Overture

Η Κάσος ως βίωμα του Αρχιπελάγους -

Η Κάσος ως βίωμα του Αρχιπελάγους - Προδημοσίευση

Με την ουσιαστική συμβολή της Ελληνικής λογοτεχνικής γενιάς του '30, το Αρχιπέλαγος ως τοπίο, παραδόσεις και ανθρωπογεωγραφία αποτέλεσε καθοριστικό μέρος του συλλογικού DNA των πρώτων Ελληνικών μεταπολεμικών γενιών.
Οι μεταπολιτευτικές γενιές, όμως, δεν πρόλαβαν να βιώσουν με ένταση και ακρίβεια την εμπειρία του Αρχιπελάγους, όπως μας το παραδίδει ο Οδυσσέας Ελύτης, μέσα από τους «Προσανατολισμούς» του, καθώς οι μεγάλες κοινωνικο-οικονομικές ανακατατάξεις προκάλεσαν, στο μεταξύ, μια ριζική μετάλλαξη τοπίου και ανθρώπων.
Από την δεκαετία του ’80 κι έπειτα, τα Ελληνικά νησιά, άρχισαν να "βαραίνουν" από την άναρχη τουριστική αξιοποίηση, όπως, αντίστοιχα, πήρε κι ο τρόπος ζωής των νησιωτών να «αλαφρώνει», να μετατρέπεται από τρόπος επιβίωσης και καρποφόρος διάλογος με την γη και τα στοιχεία της φύσης σε "lifestyle", που με την γυαλάδα του βρίσκει μαζικότερη απήχηση - άρα και τουριστική πελατεία.
Από την άποψη αυτή, η Κάσος, ο εκτεταμένος αυτός βράχος στην ράδα των πλοίων ανάμεσα στην Κρήτη και στην Ρόδο, μπορεί δίχως υπερβολή να χαρακτηρισθεί βίωμα του Αρχιπελάγους, όπως κάποιοι από μας δεν το πρόλαβαν.

Πρωτοπήγα στην Κάσο, καθώς πύρωνε θείος Ιούλιος μήνας, μόλις το 2008. Χωρίς να το προσδοκώ και χωρίς να το κάνω συνειδητά, βρέθηκα άξαφνα να αναβαπτίζομαι σε νάματα, που θεωρούνται πια χαμένα για μεγάλο μέρος του Ελληνικού χώρου.
Με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί, ήταν σαν να πέρασα μέσα από μια τρύπα του χώρου και του χρόνου και να μπήκα σε μιαν άλλη διάσταση.

Η θάλασσα διαυγής και πιστή στην γαλαζοπράσινη παλέτα του Αρχιπελάγους.

Η γη οικεία, στους γκρίζους και στους καφέ τόνους της πέτρας.

Κι ολόγυρα σπίτια φαγωμένα από τα στοιχεία της Φύσης κι από το αμείλικτο πέρασμα του χρόνου. Εδώ κι εκεί, παντού, ξύλα... Ξύλα από πόρτες παλιές, παραθυρόφυλλα, ντουλάπια. Ξύλα σαν από ταξίδια σπιτιών κι ανθρώπων, που δεν τέλειωσαν, κομμάτια ζωής, που ψάχνει τον δρόμο της. Άλλοτε τον βρίσκει, άλλοτε όχι – αλλά πάντα επιμένει, ακόμη επιμένει, πάντα επιμένει.

Κι ύστερα, οι άνθρωποι. Λίγοι είναι και πέφτεις συνέχεια πάνω τους. Όπου και να πας, τους ίδιους συναντάς ξανά και ξανά… Στην Μπούκα το πρωί, στην παραλία του Εμπορειού το μεσημέρι, στα νωχελικά στενάκια της Αγιά-Μαρίνας, το απόγευμα…

Όσο περνούσαν οι μέρες, ένοιωσα να αφομοιώνομαι – γλυκά, όμως - στο περιβάλλον του νησιού, γιατί ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι, βία 1000 ψυχές όλες κι όλες, που έχουν απομείνει στο νησί, μ’ είχαν κιόλας αγκαλιάσει γενναιόδωρα, αλλά δίχως βία ή πίεση. Όπως, δηλαδή, θ’ αγκάλιαζαν κι έναν δικό τους, έναν συγγενή ή φίλο ξενιτεμένο, που τον ξαναβρήκαν έπειτα από καιρό. Με χαιρετούσαν μ’ ένα νεύμα οικειότητας, μου μιλούσαν στον δρόμο απλά κι όπως τύχει, χωρίς επιτήδευση, χωρίς επιφυλακτικότητα.
Με κάποιον τρόπο σχεδόν μαγικό, ήξεραν ήδη ποιός είμαι, πότε ήρθα και γιατί, ποιός άνεμος ή ποιος άνθρωπος μ’ έφερε στη γη τους. Τα νέα στην Κάσο μαθαίνονται ακόμη στόμα με στόμα και μαθαίνονται γρήγορα,. Τα μοιράζονται όλοι καλοπροαίρετα, γιατί τίποτε δεν χωρίζει τον ένα από τον άλλο, τίποτε δεν αρπάζει ο ένας από τον άλλο. Και δεν υπάρχει νέο πιο σπουδαίο από την άφιξη ενός «ξένου» στο νησί…

Ο κόσμος είναι απλός - από την φτιάξη του απλός. Κι οι Κασιώτες, είμαι σίγουρος, το ξέρουν: μόνον έτσι μπορώ να ερμηνεύσω την θετική τους στάση απέναντι σ’ όποιον πρωτοέρχεται στον τόπο τους.

Θυμάμαι τώρα την Λέλα Μαρκαντώνη, με την σπίθα του οράματος στο βλέμμα: μονάχη της διατηρεί άριστα ζωντανό, λειτουργικό, ένα παραδοσιακό Κασιώτικο σπίτι, το πατρικό της σπίτι, πάνω από το λιμανάκι της Μπούκας, και μου το άνοιξε διάπλατα, για να το δω και να το φωτογραφήσω.

Το ίδιο πνεύμα και το ίδιο όραμα είδα να σπιθίζει στο βλέμμα της οικογένειας Παπαδάκη, που μου άνοιξαν και το δικό τους υποδειγματικά αναστηλωμένο σπίτι και μου επέτρεψαν μια ματιά στο πώς μπορεί να ήταν η ενδο-οικιακή καθημερινότητα μιας παλιάς μεγάλης οικογένειας αρχόντων Κασιωτών.

Αναλογίζομαι, μετά, τον παπού και την γιαγιά, στο αυτοσχέδιο παραδοσιακό τυροκομείο, το «μητάτο» τους ψηλά στο βουνό, πλάι στον Άγιο Παντελεήμονα, να μου εξηγούν μέσα στο λιοπύρι υπομονετικά και γλαφυρά όλη την τυροκομική διαδικασία, σαν να λέγαν ιστορίες σε αγαπημένο εγγονό.

Χαμογελάω με τον Γιάννη, στον Εμπορειό, που μόλις πήγα να τον φωτογραφήσω, μούκανε νόημα να περιμένω να φορέσει την ναυτική τραγιάσκα του, λες και τόξερε πως «θάγραφε» έτσι καλύτερα στον φακό μου - και είχε βέβαια δίκηο.

..........


Μα πιο πολύ απ’ όλα κι απ’ όλους θυμάμαι τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια του Λυκείου, που με συγκέντρωση κι αφοσίωση ολοφάνερη χορεύανε τους παραδοσιακούς τους χορούς στο Κέντρο Νεότητας, εκείνο το βράδυ της 2ας Ιουλίου του 2008. Γρήγορα και μοιραία με συνεπήρανε κι εμένα, τον άμαθο κι άσχετο πρωτευουσιάνο, στους ρυθμούς τους, χωρίς να το καταλάβω.

Κι είναι κυρίως αυτό το τελευταίο στοιχείο, που μου δίνει την βεβαιότητα πως η μακρινή αυτή γωνιά του Αρχιπελάγους δεν έχει μόνο παρόν ανυποψίαστο για την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά έχει και μέλλον, έχει δυνατότητες ανάπτυξης, που, πατώντας πάνω στην παράδοση, θα καρποφορήσουνε την προκοπή, μπορούνε να καρποφορήσουνε την προκοπή!
Όλοι οι τόποι είναι πρωτίστως οι άνθρωποί τους και πρώτοι οι νέοι της Κάσου δείχνουν πως μπορούν να συγκεράσουν τις αντιθέσεις, μπορούν ακόμη και τις φυσικές αντιξοότητες να αξιοποιήσουν με φαντασία εφηβική και γόνιμη.

Η τουριστική ταυτότητα της Κάσου και η μελλοντική της ανάπτυξη δεν βρίσκεται στην άκρατη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, που ως πρακτική έχει ήδη δοκιμασθεί και χρεωκοπήσει αλλού. Βρίσκεται μάλλον εκεί όπου η με μέτρο αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογιών θα συναντήσει την παράδοση και τον σεβασμό στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, εκεί όπου ακόμα κι αυτή τούτη
η μεγάλη γεωγραφική απόσταση από την Αθήνα θα ενταχθεί αναπόσπαστα και δημιουργικά στην ταυτότητα αυτή, ώστε να αποτελέσει πόλο έλξης του συνειδητού ταξιδευτή - όχι του τυχαίου, περαστικού τουρίστα!

..........


Σημείωση: Προδημοσίευση μέρους από τον Πρόλογο του δίγλωσσου Λευκώματος "Kassos Timeless", με φωτογραφίες του Γιάννη Δ. Καρνεσιώτη, που προβλέπεται να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις Εκδόσεις "C & P Ltd.", Αθήνα - Τηλ. 210 6741 332

KASSOS VIDEO CLIP

χειροτονία νέου ιερέως φρυ Κάσος ναός αγ Σπυρίδωνα 6 Ιουνίου 2010

ΚΑΣΣΙΩΤΙΚΗ ΣΟΥΣΤΑ

ΣΟΥΣΤΑ ΚΑΣΟΥ

KASSOS ISLAND MANTINADES

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ - Το πισωμέρι (photos of Kasos)

Κακόγουστο θέατρο από τον νομάρχη Δωδεκανήσου

Κακόγουστο θέατρο από τον νομάρχη Δωδεκανήσου

Genocide of Kasos

The Greek government, from the time that it took office, had been desperately short of money. There were contributions from abroad, taxes and duties imposed, but all these were far too little to finance a country at war. The only way of raising sums to continue the war was through commercial loans from abroad. And the best possible place to raise a loan of the size needed by the Greeks was London. On 14 January 1824, the Greek deputies Andreas Louriotis and Ioannes Orlandos reached London and on 9 February they signed the loan agreement with the bankers Loughman and O'Brien. The amount was 800000 pounds but only 280000 were actually given to Greeks. The total interest was 520000 pounds plus the 8.5% on the nominal value, which was a huge sum for those people who fought for a decent life. Finally the loan money arrived in Navplion, in July, but unfortunately they were used by the government more to harm the political opponents, than to equip the troops with the proper means to fight the enemy. The first civil war had just ended and the government which was controlled by Mavrokordatos, Kolettis and Georgios Koundouriotis, had its seat in Navplion. Their first thought was to buy some secondary military captains, to ensure the loyalty of their troops and to use them against Kolokotronis and Androutsos. They ignored the Ottoman and the Egyptian fleets which had started a new naval campaign in the Aegean Sea, with main objective to crash the islands of Kasos and Psara. According to Psarian Konstantinos Nikodimos, the government had sent a false message to Psara saying the the Greek fleet had already sailed to help the Psarians face the enemy fleet. The document was signed by Georgios Koundouriotis, Panagiotis Mpotasis, Ioannis Kolettis and Anagnostis Spiliotakis and no Greek fleet had sailed to help the islands of Psara and Kasos from the holocaust that would follow.

By the beginning of 1824 the Ottomans had achieved virtually nothing in three years of warfare, and Sultan decided to change strategy. He asked the help of the powerful pasha of Egypt, Mehmet Ali. Mehmet Ali had imposed reforms which had transformed the country. His main innovation was the creation of modern army and navy. He achieved that by bringing in Egypt hundreds of French officers and experts who set up military schools and opened military factories. Therefore, Sultan Mahmut asked his ally to bring Egyptian forces to Peloponnese, crash the revolution, transfer all the christians in Egypt and colonize the Greek lands with musulmans from Africa. All the conquered lands where to stay under Mehmet's authority. The general who took charge of this attempt was the son of Mehmet, Ibrahim Pasha. Egyptians had already crushed the rebellion in Crete, and the next objective was the destruction of the island of Kasos, fifty miles north of Crete. The Kasian ships had been of great help for the Cretan revolutionaries, and Kasos was a strong naval force. On 27 May 1824, a huge egyptian naval force, under Ismael Givraltar, reached Kasos. Among the enemy forces, there were 4000 veteran Albanian soldiers and the general commander was Husein Bey. The Greek government was long ago informed for the military preparations of Egypt, by the Italian agent A. Giusti, but her only preoccupation, was to exterminate the political opponents, the rebels, as she used to call them. Kasos was left alone. After two days of fight, enemy forces landed to the island and greek forces were overran. Then started the massacre of the population. The orders were 'All the male over eight years old are to be slaughtered, and the women and children are to be sold'. The legend says about a brave Kasian captain Markos Malliarakis, who him alone killed over thirty Turks. When he was captured, and taken to Husein Bey, he managed to take the knife of a guard, kill some Turks, before himself was killed. Those events took place in Kasos, on May, while the greek fleet under Georgios Sahtouris, was sent by the governement on 21 June, just to observe the destruction. Sahtouris didn't receive any order by Kolettis and Koundouriotis to sail to Psara to help them against the imminent danger.

The next step was the elimination of Psara. The Ottoman fleet of 80 ships, under admiral Hosref, reached Psara island on 20 June 1824. 14000 troops landed on the island and managed to defeat the

Gobierno condecora a Gobernador Helénico

ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΚΑΣΙΩΝ

Μετά την καταμέτρηση των ψήφων απο την εφορευτική επιτροπή, τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

Ψήφισαν 276. Έγκυρα 275, άκυρο 1 Κατά πλειοψηφία τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

Για το Δ.Σ.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ Αιμιλία 185

ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Γιάννης 174

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ Γεώργιος 127

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ-ΠΑΠΑΖΗΣΗ Άννα 124

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΜΑΝΙΑ Άννα 114

ΠΑΡΛΗΣ Μανώλης 105

ΛΙΟΚΟΥΡΑΣ Γεώργιος-Μηνάς 99

ΡΟΥΚΟΥΝΑΚΗΣ Γιώργος 92

ΜΑΣΤΡΑΝΔΡΕΟΥ Μπέλλα 90

ΔΙΑΚΑΚΗ-ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ Μαργαρίτα 84

ΜΑΥΡΗ Άννα 75

ΣΟΥΛΤΑΝΑΚΗ Μυρσίνη (Τούλα) 70

ΦΟΥΝΤΗ Ιωάννα 63

ΕΜΙΡΗΣ Μηνάς 55

ΚΑΚΟΜΑΝΩΛΗ Άννα 55

Επιλαχόντες

ΣΙΔΗΡΟΥΡΓΟΥ-Πυλωνίτη Σοφία 44

ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ Ίων 35

Για την Εξελεγκτική Επιτροπή

ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Αιμίλιος 122

ΚΟΡΚΟΝΔΕΙΛΑ Λιάνα 100

ΣΑΚΕΛΛΗΣ Κώστας 72

Επιλαχών

ΔΡΑΝΔΑΚΗΣ Γεώργιος 59

Για την εφορευτική επιτροπή

Απ.Τζιτζάς – Β. Καλλέργη – Ευαγγ. Κακομανώλη

You might also like:

Βράβευση μαθητών νησιών Αιγαίου

Βράβευση μαθητών νησιών Αιγαίου

Συμφώνησαν ότι… δεν συμφωνούν!

Συμφώνησαν ότι… δεν συμφωνούν!

Ο “Καλλικράτης” στο επίκεντρο της ΤΕΔΚ

Ο “Καλλικράτης” στο επίκεντρο της ΤΕΔΚ